Kto wynalazł whisky?
Legenda głosi, że destylację napojów spirytusowych w Szkocji zapoczątkowali wędrowni mnisi, choć niewykluczone, że Szkoci sami odkryli fermentację ziaren i rozpoczęli destylację whisky.
Jednak w dzisiejszych czasach te drobne szczegóły nie mają większego znaczenia. Liczy się tylko to, że w pewnym momencie odkryto proces destylacji whisky, który położył podwaliny pod szkocką, którą obecnie znamy i kochamy.
Fakt, że whisky powstaje w Szkocji, absolutnie nie jest przypadkiem. Ze względu na wyjątkowy klimat i środowisko kraj ten obfitował w jęczmień i świeżą, czystą wodę — dwa z trzech najważniejszych składników whisky.
Najstarszy pisany dokument świadczący o destylacji whisky w Szkocji pochodzi sprzed ponad pięciuset lat, a dokładnie z 1495 roku, i jest to zapisek w Scottish Exchequer Rolls. Wzmianka ta brzmi: „Eight bolls of malt to Friar John Cor wherewith to make aqua vitae” (48 buszli słodu dla brata Johna Cora na aqua vitae). Można wywnioskować, że określenie „aqua vitae” odnosi się do wczesnej formy whisky.
W ten sposób możemy zgrabnie przejść do następnej kwestii, a mianowicie do tego, skąd właściwie wzięła się nazwa „whisky”…
Skąd wzięła się nazwa „whisky”?
Słowo whisky pochodzi od „uisge beatha”, co w języku gaelickim oznacza „woda życia”. To samo znaczenie ma łaciński termin „aqua vitae”, używany wobec whisky w najstarszych pisanych wzmiankach.
Określenie czegoś mianem wody życia jest stwierdzeniem niezaprzeczalnie śmiałym, ale jeśli chodzi o whisky, jest ono w pełni uzasadnione.
Whisky nie tylko rozgrzewa i pobudza, ale dla nas symbolizuje również autentyczność i wierność sobie, zdobywanie niezapomnianych doświadczeń, spędzanie bezcennego czasu z rodziną i przyjaciółmi — wszystko to, co sprawia, że życie jest skarbem. Dla nas „woda życia” to idealne określenie naszej ukochanej szkockiej.